Brandon (17) had een back-up plan voor als het mis zou gaan

Een dubbelinterview met Brandon en zijn moeder Jennifer

Toen Brandon (17) zijn moeder Jennifer (40) vertelde dat hij op jongens viel, was zij al ernstig ziek. Hij hield het lang voor zich, bang dat hij haar zou opzadelen met nog een probleem.

Brandon - Voorbereid
Brandon: “Ik vertelde op m’n 15e aan mijn moeder dat ik op jongens viel. Op een gegeven moment wilde ik gewoon dat mijn moeder het wist. Ik had een heel uitgebreid verhaal voorbereid, zogenaamd over een vriend van me die homo was. Het was heel warm en we waren samen panbonyo aan het bakken, puddingbrood. Ik vertelde mijn moeder over hem en vroeg wat ze ervan vond dat hij homo was en uit de kast wilde komen. Daarna vroeg ik wat ze ervan vond als haar eigen zoon uit de kast zou komen, haha. ‘Mijn zoon is mijn zoon’, zei ze. Ik moest heel hard huilen.”

Brandon: “We woonden nog op Aruba toen. Ik was heel nerveus. Ik hoorde verhalen over hoe anderen die het vertelden uit huis werden gezet. Ik wist ineens niet zeker hoe mijn moeder zou reageren. Over homoseksualiteit werd bij ons nooit gesproken. Ik ging er niet vanuit dat het mis zou gaan, maar ik hield er wel rekening mee. Ik had heel goed nagedacht over een back-up plan, zodat ik ergens terecht zou kunnen.”

Jennifer - Veilig en gelukkig
Jennifer: “Toen Brandon een jaar of 10 was, zei zijn vader al eens: volgens mij is Brandon homo. Hij zag dat soort dingen altijd bij mensen, ik helemaal niet. Ik dacht: als het zo is, dan is het zo en dan is dat geen probleem. Ik ben een alleenstaande moeder, ik heb andere dingen om me druk over te maken. Ik had geen flauw idee dat Brandon homo is toen hij ermee kwam. Maar het doet er voor mij niet toe. Hij is mijn zoon. Voor mij is belangrijk dat hij veilig is en gelukkig.”

Brandon: “Op school had ik het wel al verteld, op mijn 13e al. Vroeger, op de basisschool, werd ik veel gepest. Ik ben op vechtsport gegaan en dat zorgde ervoor dat ik veel zelfvertrouwen had gekregen, ik had leuke vrienden. Mijn school is heel klein, in no time wist iedereen het. De meisjes riepen meteen: ‘Oh my god, dan gaan we samen shoppen en jongens kijken én hoe vind je dat deze jurk me staat?’ Alsof ik ineens verstand zou hebben van dat soort dingen, haha.”

Brandon - Depressie ging over
Jennifer: “Ik was een paar jaar ernstig ziek in die tijd. Brandon kreeg daardoor veel verantwoordelijkheden erbij, de zorg voor zijn kleine broertje. Hij was bang dat het een extra last voor mij zou zijn als hij mij vertelde dat hij op jongens viel. Daarom heeft hij het lang voor zich gehouden.  Brandon ging een paar jaar lang door een moeilijke periode. Hij kwam heel vaak huilend thuis en wilde dan niet vertellen wat er aan de hand was. Voor mij was dat heel lastig, ik voelde me onmachtig.”

Brandon: “Na mijn coming out is dat depressieve gevoel weggegaan. Ik weet niet precies waar het aan heeft gelegen, maar op een gegeven moment werd ik gewoon weer gelukkig.”

Jennifer: “2 neven van mij op Bonaire zijn ook homo. Voor hen is dat heel lastig geweest, ze hebben er flinke problemen door gehad met hun ouders. Mijn generatie gaat er iets makkelijker mee om. Maar het is lastig om er de ruimte te vinden om jezelf veilig te ontdekken. Bonaire is klein en iedereen let op elkaar en ze houden van praten en ‘informatie uitwisselen’: ‘Ik zag je zoon bij Starbucks met die en die’. Ze vertellen er nog net niet bij wat hij besteld had.
Mijn moeder is vrij religieus. Zij stond niet te juichen dat Brandon homo is. Meestal mag ze van mij mijn kinderen aanspreken op dingen die haar niet bevallen. Maar hierover heb ik tegen haar gezegd dat ze er geen commentaar op mag geven.”

Jennifer - Ben er voor je kind
Brandon: “Mijn vader vindt het ook prima dat ik homo ben. Hij is wel stoer, maar doet niet aan macho gedrag. We Skypen vaak, ik heb eigenlijk met allebei m’n ouders een heel fijne band.”

Jennifer: “Brandons jonge broertje hebben we het ook verteld. Ik begon uit te leggen: ‘Er zijn meisjes die op meisjes vallen, en er zijn jongens die…’ Hij zei: ‘Ja mama, Brandon valt op jongens.’ Hij had het al van oma gehoord, haha.
Als ouder zou ik aan andere ouders willen meegeven: je moet er zijn voor je kind. Kinderen hebben het als tiener al zwaar genoeg. Als daar dan nog bijkomt dat je een andere seksuele voorkeur hebt, is het nog lastiger. Het maakt niet uit wat zijn voorkeur is, als hij maar gelukkig is.”

Brandon, 17 jaar