Jeroen is uit huis gezet omdat hij homo is

Ik was 12 toen ik verliefd werd op een vriend. Hij heeft het nooit geweten. Ik heb nu ook geen contact meer met hem. Maar daardoor wist ik dat ik op jongens viel. Ik kom uit een streng gelovig gezin, Gereformeerde Bond. Ik heb 4 jaar lang met mijn gevoelens geworsteld. Ik werd depressief. Ik dacht: waar leef ik eigenlijk voor? Ik probeerde mezelf te genezen door verliefd te worden op een meisje. Maar dat lukte niet.

Ik heb het mijn ouders verteld omdat ik verder wilde met mijn homoseksualiteit. Ik wilde me ontwikkelen. Ze schrokken heel erg. Ik was de jongen die met een leuk meisje thuis zou komen. Uiteindelijk zeiden ze dat ik het wel mocht zijn, maar ik mocht er niets mee doen. Mijn ene zus schold we uit voor vieze vuile rothomo. Mijn andere zus kwam met de Bijbel aan. De dominee zei dat ik ertegen moest strijden. Ik ben met mijn nek aangekeken.

Op mijn 16de ben ik uit huis gezet, na een ruzie met mijn ouders. Zij wilden niet dat ik een relatie met een jongen zou aangaan. Ik ben de straat opgegaan en gaan lopen, ik wist niet waarnaartoe. Zo ben ik in de jeugdzorg terecht gekomen. Eerst in de crisisopvang, later in een opvanghuis aan de andere kant van het land, in een christelijk gezin.

Ik heb me in die tijd heel alleen gevoeld. Tot ik bij mezelf dacht: die negatieve gedachten brengen me niet verder. Vanaf dat moment ben ik voor mezelf gaan kiezen. Ik heb geen contact meer met mijn ouders en zussen. Ik probeer nu te genieten van dingen. Ik heb in de jeugdzorg geleerd om dingen los te laten. Ik ben homo, daar kan ik niets aan doen. Voor mijn gevoel houdt God ook van mij.

Jeroen, 19 jaar